Shoqata Nefron thotë se ka ende shumë për të bërë lidhur me problemet që përballojnë pacientët me sëmundje të veshkave në Maqedoni, kryesisht në fushën e transplantimit, ndërsa si përparim serioz vlerëson procesin e dializës.
“Transplantimi ‘living’ nga një dhurues i njohur kryhet në mënyrë të vazhdueshme dhe zgjat disa muaj, derisa të përfundojnë përgatitjet dhe tipizimet. Megjithatë, ne ende kemi një punë të madhe në transplantimin kadaverik, ku jemi prapa vendeve si Kroacia dhe Spanja”, tha Dushko Gjorgjiev, kryetar i Shoqatës për sëmundje të veshkave Nefron. Ai shtoi se transplantimi kadaverik në vend zhvillohet me ritëm të ngadaltë: në disa vite kryhen rreth një duzinë transplantesh, ndërsa në vite të tjera nuk ka asnjë ose ka vetëm një ose dy.
Sipas të dhënave të shoqatës, numri i pacientëve me sëmundje të veshkave është rreth 2% i popullsisë së përgjithshme, si në Maqedoni ashtu edhe botërisht. Në vend ka 1 400 pacientë në dializë. Në listën e pritjes për transplantim ndodhen 170 pacientë, ndër të cilët pacientët më të rinj janë 15–16 vjeç. Që nga vitet 1990 janë kryer mbi 500 transplantime.
“Në vendet e tjera evropiane numri i pacientëve të transplantuar arrin 30–40% të atyre që kërkojnë terapi. Për fat të keq, në Maqedoni shifra është rreth 13–14% e pacientëve të përgjithshëm. Në vit e gjysmë janë kryer katër transplante kadaverike, pra tetë pacientë kanë marrë veshkë nga një dhurues i vdekur, si dhe janë kryer edhe transplante nga dhurues të gjallë”, tha Nikola Gjorgjievski, drejtor i Klinikës së Nefrologjisë në Shkup.
Dushko Gjorgjiev theksoi se lista e pritjes është e vogël, pasi në mungesë të një programi më të zhvilluar të transplantimit kadaverik pacientët nuk bëjnë tipizim, duke qenë se gjasat për të marrë organ nga një dhurues i vdekur janë të ulëta. Ai tha se me një përpjekje më intensive për transplantime kadaverike lista do të shtohej ndjeshëm.
Një nga arsyet kryesore të situatës sipas Nefron është mungesa e një fushate shtetërore për dhurimin e organeve, që do të rrite ndërgjegjësimin e qytetarëve. Nga shoqata kërkojnë rritje të menjëhershme të numrit të transplanteve kadaverike, rinovimin e qendrës së transplantimit dhe krijimin e një sistemi të përhershëm që nuk varet nga dëshira dhe entuziazmi i mjekëve.
