Të kuptuarit e shenjave dhe dhembshuria ndaj grave që luftojnë me plagët e tyre emocionale është hapi i parë drejt lirisë së brendshme dhe lumturisë së vërtetë.
Lumturia shpesh nuk duket vetëm në buzëqeshje apo në imazhet e rrjeteve sociale. Ajo mund të jetë e fshehur në sjellje, në sy dhe në mënyrën si një person sillet në shoqëri. Një grua e lënduar apo emocionalisht e rraskapitur dërgon sinjale të heshtura, por të qarta, që ia lehtësojnë njohjen e gjendjes së saj.
1. Energjia e tërhequr dhe mungesa e spontanitetit
Një nga shenjat e para të pakënaqësisë së brendshme është sjellja e rezervuar. Mund të jetë fizikisht e pranishme, por mendërisht larg. Rrallë qesh me të vërtetë, përgjigjet janë të shkurtra dhe pa entuziazëm, dhe zakonisht nuk merr iniciativë për bisedë. Shpesh frikësohet të shprehë emocionet e sinqerta, sepse kur është hapur më parë është plagosur.
2. Qasje kritike ndaj vetes dhe të tjerëve
Gratë që nuk ndihen të lumtura janë shpesh tepër vetëkritike. Kjo kritikë mund të shfaqet edhe ndaj të tjerëve me komente të vogla, vërejtje ose qëndrime pasive-agresive. Nuk është domosdoshmërisht qëllim i keq, por pasqyrim i zhgënjimit dhe ndjenjës së pafuqisë së brendshme.
3. Distancë emocionale dhe frikë nga intimiteti
Shpesh krijohet një mur emocional: mendimet, ndjenjat dhe frikërat nuk ndahen nga të tjerët nga frika e refuzimit ose plagosjes. Kjo mund të duket si ftohtësi ose mosinteresim, edhe pse brenda mund të ketë dëshirë për afërsi dhe mirëkuptim. Frika nga intimiteti rrjedh nga plagë, zhgënjime ose përvoja të vështira të mëparshme.
4. Kontroll i tepruar dhe gjykim i emocioneve
Nevoja për kontroll shfaqet me analizë të tepruar të çdo situate dhe përpjekje për të ruajtur sjelljen “e duhur”. Buzëqeshja mund të duket perfekte por jo e sinqertë; emocionet e forta shtypen për të mos rrezikuar lëndim të ri. Ky është mekanizëm mbrojtës kundër plagëve të reja.
5. Gëzim i përkohshëm dhe momente të rralla ngrohtësie
Një grua e lënduar nuk është e mbyllur përhershëm. Në një ambient të sigurt ajo mund të tregojë buzëqeshje të sinqerta, të qeshura të vërteta dhe butësi ndaj të tjerëve. Këto momente tregojnë se dhimbja nuk është përherë dhe se mund të shfaqet shpresa për rikthim të ngrohtësisë emocionale.
Si ta njohim dhe si ta mbështesim
Është e rëndësishme të mos gjykojmë. Sjelljet e ftohta ose të distancuara shpesh janë pasojë e dhimbjes së pashprehur dhe përvojave të vështira, jo zgjedhje të vetëdijshme. Mbështetja, durimi dhe vëmendja e sinqertë mund të ndihmojnë në thyerjen e murit emocional. Ndonjëherë mjafton një bisedë e thjeshtë, një fjalë e kujdesshme ose një gjest i vogël për t’i bërë të ndihet e parë, e kuptuar dhe e vlefshme.
Pakënaqësia e brendshme është e vështirë, por jo e pakthyeshme. /Telegrafi/
